ตังขณิกะปัจจะเวกขณะปาฐะ

ตังขณิกะปัจจะเวกขณะปาฐะ

(นำ)     หันทะ  มะยัง  ตังขะณิกะปัจจะเวกขะณะปาฐัง  ภะณามะ  เส)

        (เชิญพวกเราทั้งหลายมากล่าวบาลีเป็นเครื่องพิจารณาเฉพาะปัจจัยสี่ในขณะนี้เถิดฯ)

(ขณะใช้สอยจีวร)

ปะฎิสังขา  โยนิโส  จีวะรัง  ปะฏิเสวามิ

      เราย่อมพิจารณาโดยแยบคาย  แล้วนุ่งห่มจีวร

ยาวะเทวะ  สีตัสสะ  ปะฏิฆาตายะ           

      เพียงเพื่อบำบัดความหนาว

อุณ๎หัสสะ  ปะฏิฆาตายะ                      

      เพื่อบำบัดความร้อน

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง  ปะฏิฆาตายะ

      เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง ลม แดดและสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย

ยาวะเทวะ  หิริโกปินะปะฏิจฉาทะนัตถัง

      และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะอันให้เกิดความละอาย

(ขณะบริโภคบิณฑบาต)

ปะฏิสังขา  โยนิโส  ปิณฑะปาตัง  ปะฏิเสวามิ

      เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วฉันบิณฑบาต

เนวะ  ทะวายะ        

      ไม่ใช่เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลิน  สนุกสนาน

นะ  มะทายะ          

      ไม่ใช่เป็นไปเพื่อความเมามัน  เกิดกำลัง พลังทางกาย

นะ  มัณฑะนายะ     

      ไม่ใช่เป็นไปเพื่อประดับ

นะ  วิภูสะนายะ      

      ไม่ใช่เป็นไปเพื่อตกแต่ง

ยาวะเทวะ  อิมัสสะ  กายัสสะ  ฐิติยา

      แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้แห่งกายนี้

ยาปะนายะ            

      เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ

วิหิงสุปะระติยา                

      เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย

พ๎รัหมะจะริยานุคคะหายะ    

      เพื่ออนุเคราะห์แก่การประพฤติพรหมจรรย์

อิติ  ปุราณัญจะ  เวทะนัง  ปะฏิหังขามิ

      ด้วยการทำอย่างนี้  เราย่อมระงับเสียได้ซึ่งทุกขเวทนาเก่าคือความหิว

นะวัญจะ  เวทะนัง  นะ  อุปปาเทสสามิ

      และไม่ทำทุกขเวทนาใหม่ให้เกิดขึ้น

ยาต๎รา  จะ  เม  ภะวิสสะติ  อะนะวัชชะตา  จะ  ผาสุวิหาโร  จาติ

      อนึ่ง  ความเป็นไปโดยสะดวกแห่งอัตภาพนี้ด้วย  ความเป็นผู้หาโทษมิได้ด้วย และความเป็นอยู่โดยผาสุกด้วย จักมีแก่เรา  ดังนี้

(ขณะใช้สอยเสนาสนะ)

ปะฏิสังขา  โยนิโส  เสนาสะนัง  ปะฏิเสวามิ

      เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วใช้สอยเสนาสนะ

ยาวะเทวะ  สีตัสสะ  ปะฏิฆาตายะ            

      เพียงเพื่อบำบัดความหนาว

อุณ๎หัสสะ  ปะฏิฆาตายะ                       

      เพื่อบำบัดความร้อน

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง  ปะฏิฆาตายะ

      เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ  ยุง  ลม  แดด  และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย

ยาวะเทวะ  อุตุปะริสสะยะวิโนทะนัง  ปะฏิสัลลานารามัตถัง

      เพียงเพื่อบรรเทาอันตรายอันจะพึงมีจากดินฟ้าอากาศ และเพื่อความเป็นผู้ยินดีอยู่ได้  ในที่หลีกเร้นสำหรับภาวนา

(ขณะบริโภคคิลานเภสัช)

ปะฏิสังขา  โยนิโส  คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขารัง  ปะฏิเสวามิ

      เราย่อมพิจารณา โดยแยบคาย แล้วบริโภคเภสัชบริขารอันเกื้อกูล    แก่คนไข้

ยาวะเทวะ  อุปปันนานัง  เวยยาพาธิกานัง  เวทะนานัง  ปะฏิฆาตายะ

      เพียงเพื่อบำบัดทุกขเวทนาอันบังเกิดขึ้นแล้ว  มีอาพาธต่างๆ เป็นมูล

อัพ๎ยาปัชฌะปะระมะตายาติ

      เพื่อความเป็นผู้ไม่มีโรคเบียดเบียน  เป็นอย่างยิ่ง  ดังนี้